خبر تلخ درگذشت استاد میرخسرو فرشیدورد که اولین بار از طریق همین وبلاگ اعلام شد و منابع داخلی و خارجی به نقل از همین وبلاگ محقر – و گاه بدون ذکر منبع- آن را منتشر کردند، از تلخ ترین خاطرات این سالهای من است. هنوز من و بسیاری از دوستان و شاگردان مرحوم دکتر فرشیدورد از التهاب ذهنی این خبر فارغ نشده ایم.هرگز هیچ یک از ما تصور نمی کرد که استاد بزرگ و باهیبت و مشهوری چون فرشیدورد ، روزی در گوشه خانه سالمندان در تنهایی و مظلومیتی بی نظیر که یادآور مظلومیت اجداد طاهرینش بود، از این جهان رخت سفر بربندد و هیچ مراسم تشییع و ترحیم و بزرگداشتی- حتی- برای او برگزار نشود و همه خدمات طاقت فرسای او برای فرهنگ و ادبیات این سرزمین و زبان فارسی نادیده گرفته شود.در کجا با گمنام ترین و فرو دست ترین  مردمانشان چنین می کنند؟!

 متاسفانه تا این لحظه که این سطرها نوشته می شود  و با گذشت نزدیک به چهل روز از درگذشت آن استاد فرزانه هنوز هیچ مجلس بزرگداشت و یادبودی برای این مرد بزرگ برگزار نشده و سکوت خبری کمابیش در جریان است و تنها قرار است مراسمی در آینده نزدیک از طرف دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شود. 

چرا باید در سرزمینی که  ظاهرا(!) همه افتخارش به زبان و ادبیات و فرهنگ است و مسئولان مملکتی و رجال سیاسی آن در تظاهر به ارادت به اهل فرهنگ از یکدیگر سبقت می گیرند و لابد قصد قربت هم دارند(!)  با این سکوت جان فرسا رو به رو باشیم!؟ آیا این رفتار نشانه یک آسیب جدی فرهنگی و نوعی انحطاط اخلاقی نیست!؟ آیا این سکوت و بی اعتنایی تلخ پرده از پوچ بودن بسیاری از ادعاها و گزافه گوییها برنمی دارد؟!

بی تردید پس از روانشاد دکتر محمد معین ، دانشگاههای ما هیچ استادی را به زبردستی و وسعت اطلاعات و تحقیقات دکتر فرشیدورد در حوزه زبان شناسی و دستور زبان فارسی به خود ندیده است. به راستی زمانه ای که استاد  فرشیدورد را با آن حق بزرگی که بر زبان و ادبیات معاصر دارد این گونه نادیده می گیرد با ما و دیگران که ناخن انگشت او هم نیستیم چه خواهد کرد؟! واقعیت آن است که فرشیدورد و امثال او  برای آفرین و تحسین دیگران عمر خود را نسوزاندند، که نیازی بدان نداشتند ، اما آیا ما نیز به قدرشناسی از بزرگانمان نیازی نداریم؟!

[متاسفانه این برخوردها به صورت یک اپیدمی درآمده است. چندی پیش اولین سالگرد درگذشت استاد علامه دکتر سید جعفر شهیدی بر ما گذشت. خوب است همه متولیان و مدعیان فرهنگ از رادیو و تلویزیون گرفته تا مراکز مختلف فرهنگی و دانشگاهی با آن تشکیلات عریض و طویل و بودجه های کذایی تا مطبوعات و مراکز خبری و..حتی این وبلاگ نویس حقیر که روزگاری را با حضور در کلاسهای درس آن بزرگ سپری کرده است ، توضیح بدهند و توضیح بدهیم که جز خاموشی و فراموشی و غرق شدن در روزمرگی چه کردیم و چگونه از عهده حق او برآمدیم؟!]

استاد فرشیدورد عمیقا یک عنصر فرهنگی و علمی بود و این ویژگی شاید در یک جامعه سیاست زده جرم اندکی نیست! در جامعه ای که هر چیزی تنها وقتی در راستای منافع این جناح  آن جناح و این حزب و آن گروه قرار بگیرد ارزش خبری و رسانه ای پیدا می کند و در روزگاری که فرهنگ و فضیلت – و حتی منافع ملی – را در مسلخ سیاست قربانی می کنند و می کنیم آیا جز این انتظاری می توان داشت؟!

علت دیگر غربت فرشیدورد نا آشنایی بسیاری از اصحاب رسانه با بزرگان و مفاخر فرهنگی و بیگانگی نسبی آنها با مقوله های جدی ادبیات و فرهنگ است. همین روزها  یکی دو نفر از خبرنگاران عزیز از رسانه های مختلف به من زنگ زدند و خواستار مصاحبه در مورد مرحوم فرشیدورد بودند. این عزیزان در تلفظ نام ایشان مشکل داشتند(فرشیدوَرد را فرشیدوُورد تلفظ می کردند!) و معلوم بود هرگز نه این نام به گوششان خورده و نه هرگز کتابهای او را ورق زده اند و نه تصوری از شخصیت او دارند.

البته سکوت برخی از اصحاب رسانه و روشنفکران در مورد درگذشت فرشیدورد سکوتی از سر بی خبری نبود. آنها به خوبی او را می شناختند و آگاهانه به همان بایکوتی که در روزگار حیاتش در مورد او اعمال می کردند ، ادامه دادند! به هر حال فرشیدورد دیدگاههای خاصی در باب نقد ادبی و نگارش فارسی داشت که به مذاق بسیاری خوش نمی آمد و در بیان حرفهایش نیز بی ملاحظه بود و تلخ!

آخرین اتفاقی که امروز در فضای رسانه ای رخ داد و بهانه ای شد برای نگارش این درد دلها،نکته ای بود که سایت محترم “تابناک” بر کار رسانه ای و نحوه خبرنویسی سایت “خبر آنلاین” در مورد انعکاس خبر درگذشت استاد فرشیدورد  گرفته است. این نکته و انتقاد به نظر من می تواند سازنده و حرکتی در جهت حرفه ای تر شدن فضای رسانه ای ما تلقی بشود ، اما تا جایی که به این وبلاگ مربوط می شود،باید عرض کنم همین که خبرآنلاین به این موضوع پرداخته است و مثل بسیاری دیگر سکوت نکرده است جای تقدیر و تشکر دارد. به قول معروف یادش به خیر هر که زما یاد می کند!

این هم لینک تابناک:  گاف «خبر آنلاين» در انتشار خبر فوت يك استاد