تا چند سکوت را هماواز شوی
شرمندهّ بالهای پرواز شوی
راه تو مسیری ست که در نقطهّ اوج
وقتی که تمام شد ، تو آغاز شوی!
***
اینجا همه چیز بال و پر می دهدم
پل می شود از خویش گذر می دهدم
اینجا چقدر حضور تو معلوم است
هر قاصدکی از تو خبر می دهدم!
***
از بس که فغان و ناله برآورده ست
دل حوصلهّ مرا به سر آورده ست
هر وقت که غافل شده ام از حالش
سر از خم گیسویی به در آورده ست!