سلوک

استاندارد
دل خوش مکن
به اینکه در این راه پر نشیب
از راهیان خسته
دو گامی جلوتری…
شرط نخستِ راه به مقصد رسیدن است!
وقتی که مانده ای
چه تفاوت
که در کجا
در این مسیر
از حرکت باز مانده ای
اصلا به راه آمده ای
یا همان نخست
در اضطراب نقطهّ آغاز مانده ای!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *